„Instytut Łączności miał dwa – Warszawę i Wrocław – nadawcy często bardzo szli tam, do tych ludzi, i »Dawaj Panie, niech Pan przeliczy czy tu można postawić«… No to facet przeliczył, on nie odpowiadał za to co robi, więc mu podsuwał” – opowiadał Marek Rusin, wiceminister łączności w latach 1990-2000 oraz kierownik tego resortu od 1991 do 1992 roku – „Ten przychodził do mnie i mówił: »Panie Ministrze, czy na tej częstotliwości mogę piratować?«… »Pan nie może piratować w ogóle, ale jak Pan zacznie tu nadawać, to Pan nie będzie przeszkadzał«”. I tak miały się narodzić popularne później we wspomnieniach z początku lat dziewięćdziesiątych „ustne pozwolenia” ministra Rusina. „Nie ma dokumentów, bo ich być nie mogło… no nikt nie mógł łamać prawa w sposób jawny, ale trzeba było załatwiać sprawę tak, żeby wyjść naprzeciw oczekiwaniom społecznym, a jednocześnie nie dopuszczać do zbyt wielkiego rozlewania się zjawiska” – wyjaśniał dalej Rusin – „Najważniejsze było to, żeby byli na właściwych częstotliwościach, żeby nie naruszyć tej całej logiki, a drugie, żeby nie wprowadzić innych zakłóceń, bo harmoniczne mogły przeszkadzać na przykład lotnictwu”.
Przy mikrofonie...
Marek Rusin ukończył Wydział Łączności Politechniki Warszawskiej. Od 1966 roku jest pracownikiem tej uczelni. Specjalizuje się w technice odbioru sygnałów radiowych – w szczególności telewizyjnych – i miernictwie układów i systemów radiokomunikacyjnych. Był głównym konstruktorem zestawu do odbioru sygnałów pierwszych satelitów Ziemi i autorem opracowania pierwszego w Polsce profesjonalnego kodera sygnału telewizji kolorowej w standardzie SECAM. W 1990 roku został wiceministrem łączności. W latach 1991-1992 pełnił funkcję kierownika tego resortu i jednocześnie – od roku 1991 do 1993 – prezesa Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej. Do roku 2000, kiedy to został zastępcą prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji, pozostawał wiceministrem łączności. Obecnie jest zatrudniony w Instytucie Radioelektroniki i Technik Multimedialnych na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej.